Vaktiyle bir köy ağası bir çoban tutar. Çobana 100 tane koyun teslim eder. “Aman koyunlarıma iyi bak, parayı düşünme” der Çoban koyunları alır gider. Aylar geçer, günler geçer, Ağa konağın bahçesinde yemek yerken elinde bir koyun derisi, çoban çıkar gelir. Ağa şaşkın bir şekilde merakla sorar: -“Koyunlar nerede, bir şey mi oldu?” Çoban gayet sakin cevap verir.
Kadın oğul kelimesini duyar duymaz ne yapacağını şaşırdı. Bebeği daha yanına getirmemişlerdi. Kadın hemen kahvehaneye haber gönderdi. Adam sevinçten hemen havalara girdi. Çaylar söylendi, tebrikler alındı. Şimdiye kadar ki çocuklarında hiç böyle sevinmemiş, bir gün bile bunlar benim çocuklarım deyip başlarını bile okşamamıştı.“Buraya kadar ben yarattım, gücün yetiyorsa geri kalanını sen yarat…!!!!” küçük ayak parmaklarını yalıyordu. Bu çocuğun çok hoşuna gitti ve bu dalga köpüklerinin biraz daha içine yürürsem babam nereden bilecek ki” diye geçirdi içinden.
