kapıya biraz daha yaklaşmam..

Ramazan’ın ilk haftasıydı, karantina sebebiyle annem 10 gündür herhangi bir yere işe gidememiş, evimizde yemeklik diyebileceğimiz neredeyse hiçbir şey yoktu. Üç yıldır ramazan orucumu eksiksiz tutuyordum, Rahmetli babam her gün bizzat kendisi sahura kaldırır, sıcak günlerde zorlandığımı bilir iftara çok güzel hediyelerle gelirdi. Bu Ramazan babam yanımızda yoktu, sadece babamın yanımızda olmaması değil ayrıca yaşadığımız ekonomik sıkıntıda babamın acısını katbekat artırıyordu.
Ramazan’ın beşinci günüydü, beş gündür annem her gece uyandırıyor, ama sofraya koyacak bir şey neredeyse hiç olmuyordu. Birkaç dilim ekmek ve su ile sahuru yapıyorduk. Beş gündür bir şey dikkatimi çekiyordu, annem sahura kadar hiç uyumuyordu ama gözleri şişmiş şekilde sahurda annemi karşımda buluyordum. Bir gariplik vardı, anneme sormak istedim ama cesaret edemedim.

Zaten

Yazıya devam Etmek için Görsele t.klayarak ilerleyiniz.